We zijn onverwachts een weekje in de Morvan, omdat we zo benieuwd zijn hoe huis en tuin erbij staan.

Het is bijna onvoorstelbaar dat de tuin afgelopen juni tot oktober zo droog is geweest. Je krijgt nu bij een rondje door de tuin onmiddellijk plateau-zolen, zo dik plakt de klei aan je schoenen.

De droogte van de afgelopen zomer was veel erger dan voorgaande jaren. Daarbij hadden we de pech dat onze “wonder”pomp het opeens liet afweten en een bestelde nieuwe pomp op zich liet wachten dus liepen we met gieters waters uit de bron te sjouwen. Dat is leuk voor een paar weken, omdat je niet weet hoelang de regen op zich laat wachten maar uiteindelijk hebben we het ‘bron’watergeven beperkt tot de grote border en de dahlia’s.

Toen we afgelopen oktober hier terugkwamen leek het of we in een andere omgeving arriveerden. De troosteloos gele weiden, die we twee weken daarvoor hadden achtergelaten, waren veranderd in sappige graslanden na een paar dagen met fikse regenbuien. Eenjarige die het zo moeilijk hadden gehad kregen opeens de geest en begonnen te bloeien. Ook kwamen er spontaan wortelplantjes op die ik in juni had gezaaid.

Er zullen vast planten zijn die de droogte niet overleefd hebben maar dat zien we het komend seizoen wel weer.

Geïnspireerd door Gardeners World heb ik afgelopen zomer achter in de tuin een groot stuk zeil gelegd om een deel van het gras af te laten sterven zodat ik daar een grote wilde bloemen-cirkel kan laten ontstaan. Bij De Bolderik heb ik geschikt zaad gekocht voor een bloemenweide en in september al gezaaid. Er komt nu al van alles op: heel veel korenbloemen, klaprozen, ammi’s etc. Het is pas januari en er kan nog heel wat vorst komen maar dit ziet er alvast veelbelovend uit. Ook in het gras om de cirkel heen heb ik (tegen beter weten in) ruim zaad gestrooid en bollen geplant.

Ben reuze benieuw of het experiment gaat lukken maar dan moeten we af en toe wel een regendansje doen.

Deze natte week is zo’n dansje niet nodig maar gelukkig is het af en toe een paar uurtjes droog en snel ik de tuin in om het oude blad van de helleboris te knippen, molshopen te verwijderen en alvast wat vaste planten terug te knippen, heerlijk! Het knapt er zo van op, helleboris-bloemen komen veel mooier uit, punten van narcissen en andere bollen worden zichtbaar, veel sneeuwklokjes en volop cyclaampjes coum in verschillende tinten staan te bloeien.

Natuurlijk is een weekje op geen uur na voldoende om de hele tuin te doen maar het begin is gemaakt en krijgen we weer ontzettend veel zin in het nieuwe tuinseizoen!

4 weken Frankrijk

De honderd knoppen in de blauwe regen zijn uitgekomen maar ook alweer bijna uitgebloeid. Hier en daar kun je de kleur van de bloemen nog zien maar dat hij flink bloeien kan weten we in ieder geval.

De eerste weken staan vooral in het teken van de rozen en de irissen, wat een pracht. En al het heen en weer gesjouw met de verschillende kleuren irissen om ze bij de passende kleur roos te zetten is niet voor niets geweest. Meestal duurt de combinatie-bloei van die twee maar een week maar deze keer is het zeker twee weken lang Ahh en Ohhhh wat prachtig!

De dahlia’s zijn lekker gegroeid en ik zie geen spoor van slakken maar dat heb ik vaker gedacht in juni. Zelfs de slakgevoelige lupine zit vol knoppen.

Het “pluktuintje” is dit jaar ook een succes met heel veel slaapmutsjes, korenbloemen en veel papavers in de mooiste kleuren.

De eerste anderhalve week is het weer aangenaam met af en toe een buitje dus alles blijft lang mooi maar daar gaat verandering in komen.

De kersen zijn rijp, kilo’s en kilo’s plukken we en voorzien alle buren rijkelijk! Van buurvrouw Chantal krijg ik een ouderwets kersen-

clafoutis recept en het resultaat mag er zijn. De pitten horen volgens het recept eigenlijk in de kersen te blijven voor een optimale smaak maar dat gaat ons te ver. Beetje zorg voor het gebit is ook belangrijk!

Ik ontdek een paar prachtige rupsen en vind op Google dat het de rupsen zijn van een Koninginnepage, een bijzonder mooie vlinder. Rustig laten zitten dus.

Ondertussen is het warmer en warmer geworden, records worden gebroken. Alleen vroeg in de ochtend en ’s avonds na half tien kunnen we nog wat in de tuin doen, wat een hitte. Het is tegen de 40 graden, maar de avonden zijn heerlijk en we zitten tot laat in de avond naar de mooiste sterrenhemel te kijken.

Twee jaar geleden ben ik bezweken voor verschillende lelieknollen en tot nu waren we steeds in Hoofddorp tijdens de bloei maar dit jaar is het bingo: elke dag openen zich meer bloemen, prachtig! Ze gaan wel erg hard met deze hitte en binnen 14 dagen zijn ze uitgebloeid maar “gelukkig hebben we de foto’s nog”.

Het is alweer een paar jaar geleden dat we de uilen elke avond hoorden. Er is wat meer menselijke bewoning in het dorp gekomen, oude huizen zijn opgeknapt dus de uilen zochten elders hun heil. Al jaren hebben we uilenkasten in de tuin hangen maar helaas zijn die alleen maar bewoond geweest door mezen en spreeuwen. Nu we ’s avonds zoveel buiten zijn horen we het gesis van de kerkuil en de roep van het steenuiltje weer. Ik zie zelfs een kerkuil vliegen, wat leuk! Wie weet komt er toch nog uilenvolk in de kasten.

Door de hitte gaat het in de tuin nu wel heel hard, de clematissen bloeien, de hortensia’s kleuren snel en de lavendel is o zo blauw. Voelt een beetje als jammer maar ik pluk toch alvast een hele rand lavendel langs het huis af voor boeketjes en kransen.

Na 4 heerlijke weken gaan we weer naar Hoofddorp. Het huis blijft nog even bewoond door zus en zwager die de tuin ook een warm hart toedragen. We doen weer een regendansje af en toe want anders krijgen we een herhaling van de afgelopen zomer met verbrand gras, verkreukelde hortensia’s, heel veel gesjouw met water en een moestuin waar je niet dik van wordt.

De eerste anderhalve week is het weer aangenaam met af en toe een buitje dus alles blijft lang mooi maar daar gaat verandering in komen.

De kersen zijn rijp, kilo’s en kilo’s plukken we en voorzien alle buren rijkelijk! Van buurvrouw Chantal krijg ik een ouderwets kersen-

clafoutis recept en het resultaat mag er zijn. De pitten horen volgens het recept eigenlijk in de kersen te blijven voor een optimale smaak maar dat gaat ons te ver. Beetje zorg voor het gebit is ook belangrijk!

Wat een bof, het is nogal fris geweest in Frankrijk in de periode dat wij in Nederland waren. De roze Wisteria bloeit prachtig over de stalen parasollen, die Eric ooit gelast heeft. De blauwe regen die vorig jaar geen enkele knop had, heeft er nu wel honderd, maar bloeit duidelijk later dus die vraagt nog even geduld. De seringen staan er pluk-klaar bij in verschillende kleuren. De boompioen bloeit schitterend met enorme bloemen en de cerinthe heeft zich gezellig uitgezaaid en staat te pronken met haar aparte bloemetjes. En wat een knoppen in de uienbollen! Zelfs de lupine ziet er veelbelovend uit. Ik vermoed dat de slakken het ook nog te fris vinden.

Er zijn ook nadelen aan het koude voorjaar: De dahlia’s blijven achter, sommige doen nog helemaal niets. De bloemen in de perzik- en de pruimenboom zijn bevroren dus dat wordt helaas geen oogst dit jaar. Alles loopt wel twee weken achter in vergelijking met Nederland. Grappig dat dat elk jaar weer anders is.

Zoals gewoonlijk zat de auto weer tjokvol met planten. In het najaar heb ik verschillende soorten salvia’s, nicotiana’s, bijzondere geraniums etc. uitgegraven en in mijn kasje in Hoofddorp laten overwinteren. In februari heb ik de planten weer opgepot en natuurlijk moet alles weer mee terug, tja dan is de auto snel vol als er ook nog ander zaaiwerk wacht op vervoer.

Nu nog een geschikte plaats zoeken voor al die meelifters!

In de moestuin zijn de tuinbonen en de peulen goed aangeslagen; ze smeken om een steuntje. Ik krijg wat slaplantjes van buurman Jean-Pierre en eindelijk, eindelijk, kan ik mijn zelfgezaaide tomatenplantjes planten. Al in februari heb ik ze gezaaid op de vensterbank, zoals gewoonlijk veel te veel, daarna liefdevol verspeend en in de kas gezet; toen hebben ze een retourtje Frankrijk gekregen want het bleek te koud om ze daar te planten en dus hebben we ze weer mee teruggenomen. (Kan het nog gekker, vroeg Eric zich af.) Het zaad had ik uit allerlei verschillende tomaten uit de Franse supermarkt gehaald en laten drogen. Laten we hopen dat het wat warmer wordt en dat er af en toe een buitje valt anders moet ik de volgende keer alsnog naar het Franse tuincentrum voor een tomatenoogst deze zomer.

Het dak van het egelhuis hebben we voorzichtig opgetild,er lagen veel egeldrolletjes maar er was geen egel te bekennen. Ik hoop wel dat we hem of haar nog terugzien.

Onze zoon, die samen met partner en dochtertje een week bij ons is, wil graag aan de slag. Gewapend met kettingzaag en snoeischaar gaan hij en Eric aan het werk. Een groot deel van de hazelnootbomen wordt gekortwiekt en dat zorgt voor een schitterend uitzicht over de heuvels.